Udar mózgu zawsze pozostawia po sobie powikłania. W niektórych przypadkach są to na tyle
niewielkie zmiany, że wraz z upływem czasu same ustępują. Zdarza się także iż udar mózgu u
pacjenta był na tyle rozległy, że w rezultacie chorzy mierzą się z niepełnosprawnościami czy
paraliżem. Do następstw udaru mózgu zaliczyć możemy także parkinsonizm, którego objawy
bardzo często powodować mogą nie tylko trudności dla pacjenta, ale są także powodem
poczucia krępowania się w towarzystwie innych.

Czym jest parkinsonizm poudarowy?

Parkinsonizm, a więc zespół objawów pochodzenia neurologicznego, które przypominają
Parkinsona, ale tą chorobą nie są. Źródeł powstania parkinsonizmu doszukiwać można się u
chorych na nadciśnienie czy po zatruciach. Bardzo często, bo aż w 2 na 3 przypadki, przyczyną
jest Parkinson. Zdarza się, że parkinsonizm pojawia się wskutek przebytego udaru mózgu.
Niestety, bez przeprowadzenia specjalistycznych badań nie ma możliwości postawienia
właściwej diagnozy i rozpoznania choroby.

Do parkinsonizmu dochodzi w momencie, kiedy ośrodek układu nerwowego ulega zwyrodnieniu,
bądź uszkodzeniu. W przypadku parkinsonizmu poudarowego główną przyczyną powstania
uszkodzenia mózgu wynikające z ich niedokrwienia czy obumarcia. Wraz z uszkodzeniem
komórek nerwowych dochodzi do zmniejszenia ilości wytwarzanej przez istotę czarną dopaminy.
Spadek stężenia dopaminy sprawia, że choroba postępuje w czasie (1).

Objawy parkinsonizmu poudarowego

Jak każde schorzenie, tak i parkinsonizm poudarowy daje sygnały, które pozwalają na jego
rozpoznanie i właściwą diagnostykę. W przypadku zespołu parkinsonowskiego objawy
przypominają chorobę Parkinsona. Najczęściej pacjenci uskarżają się na drżenie rąk, które
występuje nawet podczas spoczynku. Dodatkowo bardzo częstym jest spowolnienie ruchowe, a
także trudności z poruszaniem się oraz przyjęciem pionowej pozycji ciała. Zdarza się, że pacjenci
zauważają sztywność mięśni, co jest efektem wzmożonego ich napięcia, a ich mowa staje się
bełkotliwa i niewyraźna (2).

Czy parkinsonizm da się wyleczyć?

Aby właściwie zdiagnozować parkinsonizm, należy przede wszystkim udać się do lekarza
neurologa, który powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad lekarski. Bardzo często, aby
potwierdzić diagnozę, wykonuje się badania laboratoryjne krwi oraz inne badania
wspomagające, wśród których wymienić możemy tomografię, czy badanie ultrasonograficzne.
Szczególnie dzięki wnikliwej analizie sygnałów ultrasonograficznych, lekarze są w stanie
stwierdzić, czy mają do czynienia z pacjentem z chorobą Parkinsona, czy z zespołem
parkinsonizmu poudarowego.

Jeśli chodzi o leczenie to mimo mocnego rozwoju medycyny, nadal nie ma jednej skutecznej
metody, która pozwoliłaby na wyleczenie parkinsonizmu. Leczenie polega więc głównie na
łagodzeniu objawów wynikających ze schorzenia, co ma znaczący wpływ na poprawę życia.
Pozwala to także na spowolnieniu postępu choroby.

Bibliografia:
(1) B. Jasińska – Myga – “Zespoły pozapiramidowe u osób w podeszłym wieku”
(2) E. J. Sitek, J. Wójcik, A. Barczak, J. Sławek – “Diagnostyka neuropsychologiczna w atypowych
zespołach parkinsonowskich”