Udar mózgu to nagły stan, który nie tylko zagraża życiu, ale również może prowadzić do nieodwracalnego inwalidztwa. Starając się zmniejszyć ryzyko wystąpienia udaru mózgu, często skupiamy się na aspektach stylu życia takich jak dieta, aktywność fizyczna czy alkohol czy palenie papierosów. Ale jest pewna dolegliwość, która zdecydowanie znacząco zwiększa ryzyko udaru mózgu. Jest nią migotanie przedsionków.

Migotanie przedsionków – ciche zagrożenie

Migotanie przedsionków (MP) to najczęściej występujące zaburzenie rytmu serca. Częstość występowania MP zwiększa się z wiekiem a szczególnie narażone są osoby powyżej 80 roku życia. Migotanie przedsionków jest często spowodowane czynnikami takimi jak cukrzyca, otyłość, choroby układu krwionośnego oraz predyspozycje genetyczne.

Charakterystycznymi cechami migotania przedsionków są szybkie i chaotyczne pobudzenia przedsionków serca, które upośledzają ich czynności mechaniczne. W rezultacie serce nie jest w stanie efektywnie pompować krwi, która może gromadzić się w lewym przedsionku. To prowadzi do tworzenia się skrzeplin, które mogą następnie zostać przetransportowane przez układ krwionośny do naczyń mózgowych powodując udar.

Skutki migotania przedsionków

Objawy migotania przedsionków mogą być różne. Często pacjenci skarżą się na ogólne osłabienie, kołatanie serca, duszności, ucisk w klatce piersiowej, zaburzenia snu oraz stres psychospołeczny. Niemniej jednak, niektórzy chorzy mogą cierpieć na tzw. “nieme kliniczne migotanie przedsionków” i nie odczuwają żadnych objawów choroby. To jest szczególnie niebezpieczne, gdyż choroba może prowadzić do poważnych komplikacji bez jakiegokolwiek ostrzeżenia.

Znaczenie profilaktyki i leczenia

Migotanie przedsionków jest jednym z głównych czynników ryzyka udaru mózgu, dlatego kluczowe jest jego wykrywanie i leczenie. Regularne badania profilaktyczne w tym elektrokardiogram (EKG), mogą pomóc w wykryciu i monitorowaniu migotania przedsionków. Wcześnie zdiagnozowane migotanie przedsionków może być skutecznie leczone za pomocą leków przeciwzakrzepowych co znacząco zmniejsza ryzyko udaru mózgu.

Podsumowując, migotanie przedsionków stanowi istotny czynnik ryzyka udaru mózgu. W związku z tym, kluczowe jest regularne wykonywanie badań profilaktycznych, szczególnie u osób starszych, gdzie ryzyko migotania przedsionków i udaru mózgu jest znacznie wyższe. Wczesna interwencja może nie tylko zapobiec udarowi mózgu, ale także znacznie poprawić jakość życia pacjentów cierpiących na tę dolegliwość.

Bibliografia

• A. Strepikowska, A. Buciński, Udar mózgu – czynniki ryzyka i profilaktyka
• B. Błaszczyk, R. Czarnecki, H. Prędota-Panecka, Profilaktyka pierwotna i wtórna udarów mózgu
• Z. Banecka – Majkutewicz, M. Dobkowska, H. Wichowicz, Analiza czynników ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu.
• https://neuroaid.pl/baza-wiedzy/migotanie-przedsionkow-a-udar-mozgu/
• https://repozytorium.ka.edu.pl/bitstream/handle/11315/28062/SENDEREK_Patofizjologiczne_mechanizmy_migotania_przedsionkow_2019.pdf?sequence=1&isAllowed=y
• https://www.kardiologia-i-diabetologia.pl/artykul/migotanie-przedsionkow-propafenon-metoprolol-eplerenon [1] A. Jankiewicz – Błoch, J. Zawadzki, W. Kustrzycki, A. Sławuta, Leczenie farmakologiczne napadów migotania przedsionków”